Dün yaşananları unutun,şu an yaşıyorsanız o anı yaşayın kusursuzca en mütevazi haliyle kırmadan incitmeden şuan yaşadığınız en değerli saat’inizmiş gibi yaşayın. Bir düşünsenize biri bize dese ki senin 24’saat ömrün kaldı o saatin içine neler sığdırabileceğinizi hiç düşündünüz mü? Hayat bir saat sonra size neler getireceğini bilemediğiniz davetsiz bir postacıdır. Postasında güzellikler olduğu kadar sizi üzen, mutsuzluklar da taşıyabilir. Her a’na hazırlıklı olmak lazım. Keşkeler yaşamak yerine tecrübeler edindim diyebilmelisiniz. Çoğu insan hayatını sanki gelecekte kullanacağı bir elbisenin provasıymış gibi yaşar. Oysa hiç öyle değildir. Kimsenin yarın burada olacağına güvencesi yoktur. Sahip olduğumuz ve kontrol edebildiğimiz tek zaman içinde bulunduğumuz andır. Şu an ben yaşıyorum ama bir saat sonra ne olacağımı ben bile bilmiyorum.Yarın çok farklı bir şekilde hayatıma devam edebilirim. Hani yarınlara dair hep güzel hayallerimiz var ya onlar değişe bilir de yeter ki yaşama sevincimizi kaybetmeyelim .3 Aralık Dünya engelliler günü nedeniyle tüm engelli dostlarımın gününü kutlar saygı ve sevgiyle kucaklıyorum…
Özel günlerinde değil de her zaman yüreğimizin onlarla beraber olduğunu hissettirmek onların yarı üzüntülerini paylaşmak demektir. Engel sadece engelli bireylerin değil tüm insanlığı ilgilendiren bir olgudur bunu unutmayalım.Çoğumuz bakarız bir şeylere ama çoğu zaman nasıl veya ne için baktığımızın önemi yoktur. Kimi öylesine bakar, kimisi kalben bakar ama en önemlisi onlar için en sağlıklı ve huzur verici maddi veya manevi desteğimizi esirgememiz gerekiyor…
Devletimiz bu konuda bir çok yardım ve eğitimlerde bulunsa da yetersiz oluyor.Halkımız mavi kapak toplama kampanyasında elinden geleni ardına koymuyor zaten vicdan sahibi olan her bireyin desteklediğine eminim…
Her ne kadar maddiyat hayatın devam ettirilebilmesi için önemli ise de, sosyallik bunun vazgeçilmez bir ayağıdır. Mesela engellilere bilgisayar becerilerini geliştirmeleri için gerekirse evlerinde özel dersler verilebilmeli,dışarıya çıkmakta güçlük çekenlere evlerinde iş imkanları sağlanmalı, bu konuda destek verilmelidir diye düşünüyorum…
Belki onlar bedenen engelli olabilirler ama onları anlamayıp farklı davrananlar bence ruhen engelli!Önemli olan düşünce ve kalplerimizin engelli olmamasıdır! Oysa bir sürü sağlam insan var engelli olmayan, yapması gerekeni yapmayan, duyarsız duygusuz ve gözleri adeta kaderi tırmalarcasına inkar edercesine kibirli bakan.Kendimiz de olmasını istediğimizi başkasına çok görmeyelim,bu gün sen mutluysan sende başkasını mutlu edebilirsin bu çok zor değildir…
Yeter ki onların ne şartlarda hayata sımsıkı sarıldıklarını hissedin yalnız olmadıklarını hissettirin.Hiçbir zaman engelli engelsiz ayrımı olmasın bir el uzatıp engelleri hep birlikte aşabiliriz…Sevgi,Barış ve dostluk içinde bir Dünyanız olsun…
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)